De zomervakantie is voor de meeste mensen voorbij, maar ik geniet nog even na van een dagje in diergaarde Blijdorp Rotterdam met veel blije momenten. In de zomer heb ik zelf overigens doorgewerkt, maar af en toe nam ik een dag of middag vrij om van het mooie weer te genieten. Zo ook twee weken geleden toen ik samen met mijn moeder en jarig nichtje van twaalf in diergaarde Blijdorp wandelde. De dieren waren goed wakker, zo rende een poolvos ons achter een hek tegemoet, was de ijsbeer aan het koppeltje duikelen in het water en sproeide een olifant met zijn slurf spontaan een flinke hap water in de lucht. Kijk en beleef je deze dag met mij mee?

Mijn nichtje was 18 augustus jarig en mijn moeder en ik lieten haar kiezen waar we die dag heen zouden gaan. Het werd diergaarde Blijdorp in Rotterdam. Daar was ik een lange tijd niet geweest, ik geloof dat de laatste keer nog vér vóór alle coronamaatregelen was. Maar des te meer keek ik ernaar uit. En vanzelfsprekend nam ik mijn camera mee.

Diergaarde Blijdorp Rotterdam

We waren waarschijnlijk niet de enige mensen die stonden te trappelen om de dierentuin te bezoeken, want een parkeerplek zoeken was nog best een uitdaging. Al hielp het natuurlijk ook niet mee dat we pas in de middag naar binnen mochten vanwege de beperkt beschikbare tijdsloten (houd hier dus rekening mee, mocht je binnenkort of in de volgende vakantie naar de dierentuin willen). Maar genoeg daarover, laten we door de ingang wandelen, op naar Noord-Amerika.

Noord-Amerika: Schattige poolvosjes tot gedurfde prairiehondjes

Het eerste dier dat we tegemoetkwamen, leek op een witte puppie. Maar het bleek natuurlijk een jonge poolvos. Hij kwam schattig en speels over, en later ontdekten we nog een aantal pups, toch zaten ze gelukkig veilig achter een groot hek. Even voor de duidelijkheid, het waren dus geen Poolse vossen maar poolvossen, vossen die voornamelijk in Noord-Amerika leven. Dus niet in Polen, logisch maar ik zei het alsnog steeds verkeerd. Oeps. Dat gezegd, kregen we al gauw de ijsbeer in het vizier. De ijsbeer was achterover aan het koppeltje duikelen in het water. In zijn uppie. Er was geen andere ijsbeer te bekennen, dat vond ik eerlijk gezegd een beetje sneu. Verderop spotten we de bizons en nog iets verder zagen we een prairiehondje uitgestrekt op de stenen rand van het niet al te hoge verblijf staan. Zo dichtbij, je kon hem in theorie aaien. De overige prairiehondjes lieten zich ook nog even goed zien voor de foto’s. Zijn ze niet schattig met die kleine pootjes?

Amazonica: vlinders spotten en ’s werelds grootste waterlelies

Van Noord-Amerika wandelden we binnen een paar seconde de Amazonica binnen. Alhoewel, ik stopte voor de ingang om mijn cameralens te föhnen zodat die binnen niet zou beslaan. Een warme binnentuin kwam ons tegemoet met tropische planten en vlinders die razendsnel voor onze ogen fladderden. Een enkeling landde een paar seconde op een plantje zodat ik ze met mijn camera kon vereeuwigen. Tegen het einde van de uitgestippelde route observeerden we de grootste waterlelies van de wereld. Victoria Amazonica heet de waterlelie officieel, maar ze wordt ook wel ‘de koningin van de waterlelies’ genoemd. Ik begrijp het.

Afrika: Giraffen van dichtbij en okapi’s

Toen we de vlinders achter ons hadden gelaten, wandelden we onder het spoor door en kwamen we al snel de zebra’s en struisvogels tegen in Afrika. Bij de giraffen bleven we op de brug iets langer de beestjes observeren, ze stonden ook wel heel gezellig dichtbij, met een hyena aan de andere kant van de brug. Maar wat zijn die giraffe toch bijzonder mooie en lange beestjes! Al blijven zebra’s mijn favoriet, maar die zagen we vandaag helaas alleen vanaf de verte. We wandelden verder en spotten een aantal koedoes, de rode bosbuffels, zwarte neushoorns en een dwerg nijlpaard. Bij de okapi’s bleven we weer iets langer hangen. Het zijn toch aparte beesten, met een zebra-look achterkant en niet goed te beschrijven voorkant. Ik vind ze prachtig! Ik weet niet meer hoeveel verblijven we hebben gezien, maar ik gok een stuk of vier met ieder een loslopende okapi. Ik denk weer aan de ijsbeer, waarom zetten ze die okapi’s niet gezellig bij elkaar of zijn ze geen vriendjes? Als laatste bezoeken we in Afrika natuurlijk de gorilla’s, in het binnen verblijf. 

Azië: kleine rode panda tot grote blije olifanten

Voor Europa en Australië hebben we helaas geen tijd dus die slaan we over. Op naar Azië met haar flamingo’s, een panter die heerlijk in het gras ligt te chillen, een vissende kat waarbij ik me afvraag of het echt iets aan de dierentuin toevoegt, pelikanen die er behoorlijk verzopen uitzien, de kamelen die ik natuurlijk voor geen goud had willen missen en nog meer neushoorns maar dit keer de Indische variant. Ik denk dat mijn jarige nichtje geluk brengt, want net wanneer een groep mensen teleurgesteld het verblijf van de rode kleine panda verlaat, zien mijn nichtje en ik een rood beestje vanuit zijn binnen verblijf naar buiten sluipen. De panda maakt een wandeling door zijn verblijf en komt van aardig dichtbij gedag zeggen. Letterlijk, want daarna is hij weer vertrokken. Hetzelfde gebeurt bij de olifanten. Twee olifanten komen precies op het moment dat wij voor het verblijf staan, onze kant op stampen. Wat een tempo hebben ze, ik heb geloof ik nog nooit olifanten zo snel zien wandelen, of stampen, wat moet ik zeggen? Voor de rand bij het water staan de olifanten stil. Eentje stapt op de rand, duwt zijn slurf in het water en slingert deze vervolgens omhoog om het water de lucht in te sproeien. Dit ritueel herhaalt hij nog een keer en dan stampen de twee olifanten weer om rap tempo naar ver weg. Ik blij dat ik de instellingen van mijn camera goed had staan en dit blije momentje als herinnering heb kunnen vastleggen!

Oceanium: een zeehonden show?

Het einde van een blije dag

Om eerlijk te zijn voelde ik me na een uur al ontzettend vermoeid, tel daar de prikkels van alle mensen en gillende kinderen in de diergaarde bij op en nog een paar uur… en ik was gesloopt. Ik had dan ook een aantal dagen (al moest ik dus gewoon doorwerken, want hey ik heb nog geen buffer als ondernemer) nodig om van deze blije dag bij te komen, en moest nu weer even de energie vinden om een blog erover te schrijven, maar ik wilde jou deze mooie plaatjes niet onthouden, dus vandaar dat ik ze nu alsnog met je deel. Al met al heb ik onwijs van veel diertjes én natuurlijk mijn gezelschap genoten én kijk ik terug op een dag vol met mooie herinneringen. Blij momentjes in Blijdorp. Om te koesteren.

Ben jij weleens een dagje naar Blijdorp geweest? Welk dier sta jij dan het langst te observeren? Ik ben benieuwd!

Liefs,
Dee