Mijn enkels verdwijnen in het zand van de duinen. Ik til mijn benen hoog op, om de volgende stappen te zetten. Met het zonnetje op mijn wangen, wandel en geniet ik een week lang van de Brabantse Sahara. Ik bedoel: het natuurgebied de Loonse en Drunense Duinen. Ik leg voor jou de prachtige herfstkleuren van het bos, de heide, duinen en hemel vast. Lees en beleef je met me mee?

In oktober verbleef ik een midweek in een knus huisje bij vakantiepark Landal Kaatsheuvel. Op loopafstand van Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen in Brabant. Elke dag ging ik op ontdekkingstocht om van de natuur te genieten, tot rust te komen én de prachtigste plaatjes vast te leggen.

De Loonse en Drunense Duinen

Ik wandel door het bos met eiken- en hoge naaldbomen, terwijl onder mijn voeten zand ligt. De zon straalt af en toe door de bladeren heen. Op sommige plekken verzamelen de gevallen bladeren zich op hoopjes met dennenappels, kastanjes en eikels. Een aantal stappen verder zie ik het zand weer op de grond, met nog altijd bomen om me heen. Bomen op zand. Dat zie ik niet elke dag. Dan zigzag ik om de laatste bomen van het bos heen. Ik ontdek een uitgestrekt en redelijk plat gebied, met zand, héél veel zand, maar ook heide en hier en daar een verloren boom die zijn mannetje staat.

Brabantse Sahara

Het zonnetje knalt in mijn gezicht en de temperatuur lijkt ineens een aantal graden te stijgen. Nu begrijp ik waarom de Loonse en Drunense Duinen ook wel de ‘Brabantse Sahara’ wordt genoemd. Zouden hier dan eigenlijk wel wilde dieren leven? Op een aantal borden die ik tegenkom, staat van wel.

Topje van de Loonse en Drunense Duinen

Dat het natuurgebied de Loonse en Drunense Duinen groot is, daar kwam ik de eerste dag achter toen ik op een topje van de duinen stond en over een gigantische zandvlakte uitkeek, waar geen einde aan leek te komen. Maar dat het maar liefst 41 vierkante meter telt en ik niet in één dag van de ene naar de andere kant kan wandelen, realiseer ik me pas later. Sommige wandelpaden eindigen midden op de zandvlakte, dan loop ik verder over het zachte zand tussen heide, in de hoop verderop een nieuw pad te ontdekken.

Op een gegeven moment wandel ik naast een beschermd gebied voor wilde dieren, waar ik niet in mag. Dat verklaart uiteraard waarom ik deze vakantie geen reeën en andere wilde dieren (met uitzondering van een bij) spot. Maar na even lopen, zie ik nog altijd geen wandelpaden om me heen. En ik lijk niet meer terug te kunnen, vanwege het afgezette gebied naast én achter me. Ik zet mijn navigatie aan en ontdek dat ik nog niet op de helft ben van het natuurgebied, maar dat het zeker een paar uur duurt om terug te lopen naar de plek in het bos waar ik de middag begon.

Zandvlakte & heide

Mijn benen willen niet meer. Mijn voeten willen weggedragen worden. En mijn rug doet zeer van het tillen van mijn camera, rugzak en statief. Maar ik sta midden op de zandvlakte en er is geen verhard pad te bekennen. Ik moet volhouden. Stappen, wegzakken, optillen, ‘kijk om je heen en geniet!’, stappen, wegzakken, optillen, ‘kijk om je heen en geniet!’, stappen, wegzakken, optillen, en zo sjok ik een paar uur terug. Eenmaal in het huisje plof ik op de bank en neem ik mijn rust. Ook geef ik mezelf een schouderklopje, want ik heb het toch maar volgehouden.

Herfstkleuren aan de hemel

Op twee verschillende avonden ga ik naar mijn inmiddels favoriete ingang van de Loonse en Drunense Duinen, bij de parkeerplaats tegenover het restaurant de Roestelberg. Met flinke passen loop ik over de heuvel, over het zachte zand naar de perfecte open zandvlakte om een zonsondergang te fotograferen. Ik zet mijn statief klaar en dan kom ik helemaal in mijn element. De koele wind op mijn voorhoofd, steeds minder mensen die voorbij wandelen. De heldere hemel. Een perfecte halve maan. Lichtgevende wolkjes die als gekleurde verfvlekjes over de lucht worden besprenkeld. De herfstkleuren als schaduw van de heide. De serene stilte. Ik probeer het allemaal in een plaatje te vangen.

Schoonheid vastgelegd

Als het einde van de week nadert, voel ik me voldaan. Ik heb (een deel van, want het is groot!) de schoonheid van het natuurgebied de Loonse en Drunense Duinen mogen ontdekken. Ik heb genoten van gezellige herfstkleuren op de heide en in het bos. Ik heb mooie herinneringen mogen maken, die niemand me ooit nog kan afpakken. Ook heb ik de prachtige schoonheid van de natuur mogen vastleggen met mijn camera. En die schoonheid mag ik nu met jou delen. Én last but not least: jij kunt nog langer van deze prachtige natuur genieten, want alle plaatjes uit deze blog én meer zijn te bestellen als fotoprints en wanddecoratie in mijn print on demand-shop.

Liefs,
Dee

PS. Ik was niet alleen op vakantie maar gezellig samen met mijn lieve en sportieve oma, omdat ik mijn privéleven graag voor mezelf houd, heb ik deze blog op mezelf betrokken.