Hoe langer de maatregelen duren, hoe vaker ik een momentje ervaar dat ik me eenzaam voel. Ik zit veel alleen thuis én ik werk alleen thuis. Ik ben gelukkig iemand die heel goed alleen kan zijn, ik doe zelfs graag activiteiten in mijn eentje, waar ik enorm van kan genieten. Toch ontdek ik steeds meer dat ik voorheen wellicht tóch iets meer positieve energie uit sociale contacten haalde dan ik altijd dacht. Hoe ga ik – in deze bizarre tijd – om met eenzame gevoelens?

‘Eventjes’ ergens wat drinken met een vriendin. ‘Eventjes’ uiteten met leuke mensen. ‘Eventjes’ naar een verjaardag. ‘Eventjes’ een hand op een schouder of een dierbaar persoon troosten door te knuffelen. Ik mis het. Dit soort momenten leken altijd zo vanzelfsprekend. Maar dat is het vandaag de dag helaas niet meer. In plaats daarvan zit ik vaker thuis. Alleen. Ik spreek daarnaast gelukkig nog af met lieve mensen, in hoeverre dit binnen de maatregelen mogelijk is. Maar het is toch anders dan voorheen en eerlijk gezegd: dat went niet.

Ik ben iemand die zich niet snel verveeld, daar ben ik onwijs dankbaar voor. Mijn dagen vliegen meestal voorbij, omdat ik altijd wel iets bedenk om te doen. Maar in mijn volle dagen plan ik ook bewust wat stillere momentjes. Genietmomentjes. Eventjes theedrinken en verder niets. Eventjes mijn hoofd leeg schrijven in een dagboek. Eventjes op de bank ploffen en naar muziek luisteren. Hoe langer de maatregelen duren, hoe vaker ik op dit soort momentjes sociale contacten begin te missen. Dan ben ik het binnen zitten en ‘alleen zijn’ zat en wil ik spontaan leuke mensen appen om in de middag of avond ‘eventjes’ ergens wat te drinken. Ergens in een andere omgeving. Een sociale omgeving. Voorheen zou ik na zo’n sociale afspraak met meer positieve energie thuiskomen. Maar de spontaniteit die mijn leven grotendeels altijd zo leuk maakte, is inmiddels weg.

Helaas hoor ik steeds vaker in mijn omgeving dat ik niet de enige ben die eenzame gevoelens ervaart door de maatregelen. Ook van mensen die met hun geliefde en/of gezin samenwonen. De meeste mensen hebben denk ik behoefte aan een groter sociaal netwerk dan met wie ze in huis wonen. Uit onderzoek van RIVM en GGD GHOR blijkt ook dat gevoelens van eenzaamheid sinds de maatregelen gestegen zijn van 61 naar 67 procent. In mijn omgeving én door het nieuws lijkt het er zelfs op dat steeds meer mensen last krijgen van depressieve gedachten en gevoelens. Dit geldt voor alle leeftijden, van kinderen tot en met ouderen. Daarom ben ik de laatste tijd gaan researchen naar wat voor tips op het internet te vinden zijn voor omgaan met eenzame gedachten en gevoelens. De tips die mij momenteel op mentaal gebied enorm helpen zijn:

Hoe ga ik om met gedachten en gevoelens van eenzaamheid?

1. Ik probeer een dagelijks ritme/structuur aan te brengen

Hoe vermoeider ik ben, hoe eenzamer ik me voel. Dat is niet gek, want mijn geest heeft dan te weinig rust gehad waardoor ze overuren begint te draaien en minder prikkels vanuit mijn omgeving kan verdragen. Dat zet zich om in gevoelens van stress, spanning, sneller geïrriteerd raken en uiteindelijk ook negatieve gedachten en gevoelens zoals eenzaamheid. Daarom probeer ik elke avond op tijd naar bed te gaan en elke ochtend rond hetzelfde tijdstip op te staan. Daarnaast plan ik – in hoeverre mogelijk voor mij als zzp’er – vaste blokken voor werkactiviteiten maar ook voor ontspannende activiteiten en pauzes in. Ook heb ik in de ochtend na een kop koffie altijd een specifiek ritueel om langzaam wakker te worden en in de avond om langzaam tot rust te komen. Door structuur aan te brengen in mijn dagelijks leven én dus ook bewust ontspannende activiteiten in te plannen, merk ik dat ik van die ‘verdeelmomenten’ die gevoelens van eenzaamheid opwekken, kan voorkomen.

2. Ik focus op activiteiten waarvan ik in mijn eentje kan genieten

De natuur in en wandelen, met of zonder mijn camera. Aquarellen, handletteren, kaartjes maken of op een andere manier creatief bezig zijn. Foto’s bewerken, mijn avonturen opschrijven of bedenken wat ik de volgende keer op mijn blog of Instagram wil delen. Een boek lezen, series kijken of muziek luisteren. Een nieuw recept uitproberen en een hele middag of avond in de keuken bezig zijn. Een avondje mezelf verwennen met een haar- en gezichtsmasker en mijn huid insmeren met andere verzorgingsproducten. Ik kan nog even doorgaan, maar ik denk dat je inmiddels een idee hebt van de activiteiten die mij laten stralen.

3. Ik probeer zo gezond mogelijk te leven en goed voor mezelf te zorgen

Het is een feit dat een gezonde leefstijl bijdraagt aan een gelukkiger leven, zowel fysiek als mentaal. Daarom probeer ik in deze bizarre tijd net zo goed voor mezelf te zorgen als voorheen. Zo let ik goed op wat ik eet en drink en in welke hoeveelheden. Ook spoor ik mezelf aan om tenminste één keer in de week een uur intensief te sporten door yoga-oefeningen te doen en op de crosstrainer (staat in mijn huis, dus ik ben daarin gelukkig niet afhankelijk van de sportschool) te sporten. Daarnaast heeft mijn geloof in een goede God misschien wel de meeste invloed op mijn mentale gezondheid, daarom probeer ik elke dag tijd te maken om uit de Bijbel te lezen en te bidden. Dit geeft mij enorm veel rust, én enorm veel positieve energie. 

4. Ik spreek elke dag minstens één persoon

Daarnaast probeer ik élke dag met tenminste één persoon contact te hebben. Ook ‘alleen thuis’ maak ik dingen mee die ik aan iemand wil vertellen. Of ik wil juist alles van thuis achter me laten en afleiding opzoeken. Eventjes bellen, appen, mailen, samen een wandeling maken in de natuur of toch bij elkaar bezoek (op afstand). Net dat ene contact kan me écht voor de rest van de dag (of volgende dag) een lach op mijn gezicht geven. Gelukkig zijn er naast horecagelegenheden voldoende andere fysieke mogelijkheden om af te spreken, maar helaas nog niet in groepen, al probeer ik me dus uitsluitend op de mogelijkheden te focussen.

5. Ik weet wanneer ik moet stoppen met nieuws lezen en socialmedia

Zodra ik merk dat ik negatief begin te denken door wat ik in het nieuws lees, stop ik met het nieuws lezen. Dan denk ik bijvoorbeeld: hoe lang duren de maatregelen nog? Hoeveel mensen ervaren nu psychische klachten hierdoor? Oh, wat erg voor die ondernemers… Ik kan me soms enorm druk maken over de gevolgen van de maatregelen maar tegelijkertijd ook om de gevolgen van het virus zelf. In mijn hoofd wordt dan een oneindige discussie gevoerd. Voor mij is het dan beter om het naast me neer te leggen en iets anders te doen waar ik wél invloed op kan uitoefenen. Ook scrol ik om die reden vaak niet lang meer op socialmedia. 

6. Ik accepteer mijn eenzame gevoelens en reflecteer 

Op het moment dat ik me eenzaam voel dan weet ik dat het oké is. Ik laat de gedachten, en vooral emoties, er zijn. Af en toe een huilbui kan enorm opluchten. Sterker nog, het hoort nou eenmaal bij het leven. Het wegstoppen van nare gedachten en gevoelens heeft daarentegen vaak een averechtse werking. Als ik zo’n huilmomentje heb gehad, dan schrijf ik op hoe ik me voel en waardoor ik denk dat het komt. Daarna schrijf ik de positieve dingen op die ik in mijn leven ervaar. Dit helpt me om negatieve gevoelens los te laten en om me te focussen op de dingen in mijn leven die mij positieve energie geven. 

7. Ik praat over mijn eenzame gevoelens

Net zoals de gevoelens en een huilbui er laten zijn, kan het enorm opluchten om erover te praten met iemand anders. Je zult dan snel genoeg merken dat je niet de enige bent die met deze gevoelens van eenzaamheid kampt. Dat geeft vaak een gevoel van herkenning en het besef dat die eenzame momenten voorbij gaan.

Voel jij je weleens eenzaam (in deze bizarre tijd)? Hoe ga jij daarmee om? 

Liefs,