Als redactiestagiaire bij Eva mocht ik over mijn ervaring met het chemobrein schrijven: “Wacht, wat stond er in de vorige zin? Waar heb ik mijn mobiel gelaten? Oeps, moest ik een uur geleden iets publiceren? Na een mini-hartaanval haal ik – Deborah (24), redactiestagiaire bij Eva – adem, er is niets aan de hand. Alles verloopt volgens plan, toch is mijn brein soms nog een chaos sinds ik chemotherapie heb ondergaan. Of mag ik zeggen, mijn ‘chemobrein’?

Ik was 21 jaar en had Hodgkin, een vorm van lymfeklierkanker. In een halfjaar tijd mocht ik twaalf keer op de chemostoel zitten. Tijdens het laatste uur van een chemokuur stonden mijn aderen telkens opnieuw in brand, de littekens lees je nog van mijn armen. Dat was een fysiek en mentaal gevecht. De enige gedachte die mij hierdoorheen hielp was: Ik vecht mét God tegen kanker; de vijand. Én, God weet al wie deze strijd wint, want God heeft de wereld overwonnen (Johannes 16:33). Ik moest alleen nog heel even op mijn tanden bijten. En dan mocht ik kotsmisselijk naar huis.

‘De letters dansten voor mijn ogen’

De eerste maanden van mijn ziekteperiode studeerde ik op mijn ‘niet-misselijke-dagen’ vanuit huis nog half vrolijk door, maar daarna lukte het niet meer. Mijn lichaam en geest waren uitgeput. Ik kon niet meer lezen, de letters dansten voor mijn ogen. Series kijken lukte ook amper, ik zag de beelden dubbel. Sociaal isoleerde ik me zoveel mogelijk, want praten kostte mij te veel energie. Buiten wandelen werd me aangeraden, maar na twintig meter zakte ik door de buikpijn al in elkaar. Zelfs denken was een enorme opgave, maar als het me lukte dan waren mijn gedachten bij God en bad ik voor rust.

(…)”

Lees het hele artikel op de website van Eva.

Voor Eva en mijn afstudeerscriptie neem ik een duik in de informatievoorziening van (ex-)kankerpatiënten en onderzoek ik of zorgverleners in de oncologie én (ex-)kankerpatiënten ieder hun eigen verantwoordelijkheden nakomen, met betrekking tot het verschaffen en ontvangen van informatie over het chemobrein. 

Enquête invullen + delen

Jij kunt me helpen! Hoe? Door als ex-kankerpatiënt een enquête in te vullen of als niet-ex-kankerpatiënt deze enquête te delen, in de hoop dat zoveel mogelijk ex-patiënten deze enquête invullen voor een waardevol resultaat.