Licht straalt en brengt verwondering met zich mee. Die verwondering zet Rotterdammers in een ander perspectief. Maar waar de zon schijnt, daar ontstaat ook schaduw. Het donker laat weer aspecten verdwijnen waardoor ik alleen nog silhouetten zie. Silhouetten van mensen met een verhaal. Nieuwe verhalen waarin ik niet alleen de schaduwkanten zie, maar ook nieuwsgierig wordt naar het licht: het “goede”.

‘Moet je dat licht eens zien!’ hoor ik de vrouw achter me tegen iemand zeggen. Ik vind het altijd gaaf om een bevestiging te krijgen van wat ik zelf als bijzonder beschouw. Met een glimlach op mijn gezicht klik ik verder. Ik fotografeer niet alleen het licht, maar ook de silhouetten die door het licht gevormd worden. Het geeft me een andere kijk op deze mensen, op deze stad.

Mensen & verhalen
Ik besef dat Rotterdam bijzonder is. Zoveel verschillende mensen en zoveel verschillende meningen. Toch lijken alle Rotterdammers weer op elkaar. Zeker de silhouetten, het zijn allemaal mensen. Mensen die hier wonen, mensen die hier hun boodschappen doen. Mensen die hier hun brood verdienen en mensen die hier nog veel mogen leren. Mensen die hier ademen en mensen die hier nou eenmaal leven.

Mensen met verhalen en verhalen met positieve en negatieve aspecten. De zon straalt en geeft vorm aan alles om me heen. Het donker, de schaduw laat weer dingen verdwijnen. Heel apart eigenlijk, als ik erover nadenk. Het geeft iets mysterieus en tegelijkertijd iets moois. Het laat me verhalen zien vanuit verschillende perspectieven die me anders niet direct zouden opvallen.

Ontvangen & geven
De zon maakt de mensen hier duidelijk aan het lachen. Het licht brengt vrolijkheid en verwondering met zich mee. Het licht schept iets wat het donkere niet kan geven. De stad krijgt opeens een ander gezicht en nieuwe verhalen. Dit terwijl die er eigenlijk altijd al waren… Ze werden echter niet gezien, omdat ze nog niet aan het licht kwamen. Nu ze aan het licht gekomen zijn, lijken de mensen dus wel opeens “aardig”, terwijl ze dit misschien altijd al waren…

Zo gaat het ook in het gehele leven: licht staat voor “goed”: het positieve van ontvangen en geven. Zolang jij en ik in de duisternis, de schaduw van ons leven blijven lopen, zullen we nooit de andere kant zien. De andere kant als in: de goede dingen en de mensen in ons leven die onze aandacht verdienen. Door deze foto’s besefte ik dat ik niet alleen maar de schaduwkanten van de mensen wil zien, ik ben nieuwsgierig naar de andere kant, de kant van het licht.

Bewust met tegenlicht
Deze foto’s heb ik dus allemaal bewust met tegenlicht gemaakt. Ik wil mijn lezer/kijker nieuwsgierig maken, nieuwsgierig naar wat er gebeurt op de foto en nieuwsgierig naar de mensen en hun verhalen. Als ik de foto’s van de andere kant had genomen, zouden jij en ik alles al zien, alles al weten. Althans, dat zou ik denken. In werkelijkheid weet ik behalve het uiterlijk dan helemaal niets van de personen op de foto.

En dat zorgt er vaak voor dat ik iemand verkeerd inschat. Met de silhouetten heb ik het gevoel dat ik de mens in zijn of haar waarde laat. Ik moet beter kijken om alles te kunnen zien en dat is precies mijn bedoeling. Dát is wat we allemaal hier in Rotterdam of ergens anders vaker zouden moeten doen, toch? In elk geval vind ik het de moeite waard om deze foto’s om die reden met jullie te delen.

Achter elke foto schuilt een verhaal. Soms zelfs meerdere verhalen. Met de foto’s in deze blogpost hoop ik te laten zien dat Rotterdammers verschillend zijn, maar tegelijkertijd ook op elkaar lijken. De zon geeft vorm en belicht de vrolijkheid terwijl de schaduw dit weer laat verdwijnen. Het licht haalt dus het goede in de mens naar boven. Ook al ervaren we dat “goede” soms niet altijd omdat de schaduw eroverheen valt, het is er écht altijd.

Ja toch, Niet dan!
Liefs,