Journalisten zijn vaak standvastige personen. Ze zijn koppig, willen alles zelf doen en blijven grijpen naar hun traditionele waarden. Maar is dit wel zo verstandig? Wordt het niet hoognodig tijd dat zowel de papieren kranten als nieuwswebsites zich volop gaan bezighouden met de mogelijkheden van crossmedialiteit op het internet? Of hebben ze nog wel altijd het beste voor en is de onrust rondom ‘nieuws’ niet alleen de schuld van journalisten?

Steeds minder mensen zijn geabonneerd op een krant. Steeds meer kranten zeggen vaarwel tegen papier. Sommige kranten kiezen voor een combinatie van papier en device. Tegenwoordig komt het nieuws grotendeels tot mensen via de sociale media. Maar betalen voor nieuws op internet? Dat wordt nog steeds vreemd gevonden.

Waarom?
Waarom maakt de opkomst van het internet het allemaal zo moeilijk voor de journalistiek? En wat is hier als journalist aan te doen? Deze vragen spoken al vanaf het begin van dit schooljaar in mijn hoofd. Een concreet antwoord is er niet. Sommige journalisten willen wel inspelen op sociale media, maar geven op deze manier al gauw te snel ‘gratis’ nieuws. Veel burgers vergeten dat journalistiek ook maar een doodgewoon vakmanschap vergt om tot de kern van gebeurtenissen te komen om de échte waarheid te achterhalen. Een schande vind ik dat, maar helaas is het daardoor ook steeds moeilijker voor de journalist om zijn vak belang door te laten dringen bij de burger.

Dag in en dag uit zijn journalisten actief. 24/7 per dag volgen zij het nieuws en dit doen zij allemaal met maar één doel voor ogen: om de waarheid aan de burger te kunnen vertellen. Échte journalisten zijn hier namelijk voor opgeleid en weten precies hoe ze het beste iets kunnen vertellen.  Maar waardering daarvoor? Ho maar! Kritiek spuwen, daar zijn die burgers wel goed in. Zich boos maken om de ‘feitjes’ die ze op Facebook lezen, eindeloos commentaar geven op één kant van het verhaal: dáár zou eens een einde aan moeten komen.

Chantageburgers
Als de journalist het nieuws niet op sociale media zet, doet de burger zich wel voor als journalist om het nieuws daar te plaatsen. Het lijkt wel een chantagemiddel. Toch geven veel journalisten hier steeds meer aan toe. Ze moeten eigenlijk wel, anders worden ze strakjes écht ingehaald door de burgerjournalist. Gelukkig zijn er ook journalistieke platforms op internet te vinden die de transformatie – naar mijn mening – erg goed aanpakken.

Neem Blendle, hier kun je losse artikelen kopen voor ‘zoveel’ cent per stuk. Dit vind ik een ideale oplossing voor mensen die geen tijd of zin hebben om een hele krant te lezen, maar af en toe wel wat achtergrondinformatie zoeken bij een ‘nieuwtje’ dat ze van horen en zeggen hebben ontvangen. Naast Blendle kan ik nog een paar voorbeelden noemen die goed op weg zijn: De Correspondent, Jalta, Reporters Online of MyJour.

Deze laatste voorbeelden ga ik niet uitleggen. Ik daag mijn lezer uit om ze zelf op te zoeken op internet en dán pas een mening te vormen.

~Deeserve it