Ik spring van blijdschap én doe een dansje, want ik ben vandaag officieel GESLAAGD voor de hbo-bachelor Journalistiek. Ik ben een intens gelukkig en dankbaar mens. Maar het was niet vanzelfsprekend dat ik zou slagen, dat weet ik maar al te goed.

Ik wilde geen journalist worden. Jaren terug begon ik aan de opleiding “omdat ik de droom had beter te leren schrijven, daarbij leken de maatschappij gerelateerde vakken me interessant.” Maar in het tweede jaar werd ik ziek. Ernstig ziek. Ik had kanker en onderging chemotherapie. De eerste maanden studeerde ik zoveel mogelijk vanuit thuis door, daarna lukte het niet meer. Ik nam een tussenhalfjaar.

Later stroomde ik weer in en was er veel veranderd. Ik kon me nauwelijks concentreren of focussen, ik had geen conditie meer en was continu ontzettend vermoeid. Kon ik niet beter stoppen met de opleiding? Maar wat moest ik anders doen? Ik ging door.

Ik heb grenzen leren aangeven waarvan ik nooit had gedacht dat ík die zou hebben. Ik was altijd iemand die de lat zo hoog legde, dat ik op mijn tenen moest springen om die te bereiken. Maar wat kon ik daarvan genieten. Druk bezig zijn en de beste kwaliteit leveren, daar hield ik van. Tijdens mijn herstel besefte ik dat ik die lat niet meer op hetzelfde tempo kon bereiken als voorheen.

Ik liep studievertraging op, maar al snel kreeg ik meer rust. Toch bleef het een zoektocht naar wat ik kon en hoeveel. Maar het feit dat er mogelijkheden waren, was genoeg. Ik was dankbaar. Maar ook stortte ik meerdere keren in elkaar. Mental breakdowns. “Ik kan niet meer. Het enige wat ik wil is leven en daarvan genieten. Dit is geen leven. Dit is mezelf de vernieling in werken. Wie ben ik eigenlijk nog?”

Zelfs in de laatste fase van mijn studie moest ik een pauze nemen om mezelf op te laden. Ook al dacht ik weleens aan opgeven, diep van binnen wist ik dat dit nooit écht nooit een optie voor mij was. De reden om de opleiding af te ronden werd tijdens en na mijn ziekte steeds duidelijker.

Ik kwam enorm veel niet vertelde verhalen tegen, die van mij maar ook die van mijn prachtige medemensen in deze maatschappij. Ik wil al die verborgen verhalen aan het licht brengen. Ik wil schrijven, om mijn medemensen de informatie te verschaffen waar ze recht op hebben. Maar ook om ze bewust te maken, begrip voor elkaar bij te brengen én ze aan te zetten tot actie.

Ik zette door. Lachen, vallen en opstaan. Inmiddels ben ik niet alleen geslaagd voor de hbo-bachelor, ik ben schrijvende journalist en storyteller van beroep. Mijn droom kwam uit.

View this post on Instagram

Ik spring van blijdschap én doe een dansje, want ik ben vandaag officieel GESLAAGD voor de hbo-bachelor Journalistiek! Ik ben een intens gelukkig en dankbaar mens.💫 Maar het was niet vanzelfsprekend dat ik zou slagen, dat weet ik maar al te goed. Waarom was dit niet vanzelfsprekend? Het heeft in elk geval iets te maken met de gedachte dat ik in eerste instantie niet per se journalist wilde worden… én met het feit dat ik in het tweede jaar kanker kreeg met als gevolg een ziekte- en herstelperiode. Mijn hele verhaal lees je op mijn blog. #linkinbio Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de opleiding op mijn eigen tempo heb kunnen afronden én dat dit voor mij überhaupt mogelijk was. Inmiddels is niet alleen mijn droom uitgekomen om beter te kunnen schrijven, ik ben zelfs journalist en storyteller van beroep. Maar vooral ben ik ook schrijver en storyteller in mijn hart, dat is wat voor mij het meeste telt. Lief mens, Volg je dromen. Dan zullen die als de tijd rijp is, uitkomen. Laat niets of niemand je tegenhouden. Trust me, it’ll be worth it, and remember that you deserve it.✨ Liefs, Deborah #schrijver #storyteller #journalist #journalistiek #afstuderen #geslaagd #gelukkig #dansje #genieten

A post shared by Deborah de Meijer (@deborahdemeijer) on Nov 3, 2020 at 6:51am PST

I wanna thank all of my friends and family who supported me and prayed with me. And I wanna thank God for all He has done for me, for all His strenght and wisdom He gave me because He knew I needed it, for all the love He shared and the work He has done through me. I wanna thank Him for letting me shine His light into a broken world, hoping for a better place to live and breathe in. I wanna thank Him for all the blessings He gave me. I feel like I am A Blessed Storyteller.

Ik hoop dat jij – de persoon die dit leest – je nooit door iets of iemand laat tegenhouden om ook maar één van jouw prachtige dromen waar te maken. Trust me, It’ll be worth it, and remember that you deserve it.💫

Liefs, Deborah