Ergens in me zat een heel onrustig en somber gevoel. Ik wist niet precies wat ik ermee moest, dus verwijderde ik Instagram en Facebook van mijn mobiel en trok ik me een paar weken terug van mijn blog. Zo had ik tijd om na te denken. Ik besefte dat ik het best spannend vind om mijn leven weer op te bouwen. Maar dat ik dat gelukkig op mijn eigen tempo mag doen. En het belangrijkste wat ik leerde: dat ik van het leven mag genieten!

Misschien dacht ik de afgelopen weken wel iets té veel na, waardoor ik niet meer wist wat ik nou moest gaan doen… Het onrustige gevoel werd erger en de vermoeidheid nam toe. Maar de chaos in mijn hoofd heb ik gelukkig voor mezelf grotendeels op een rijtje kunnen zetten. Ik weet dat alles op zijn tijd goed zal komen én dat ik nu vooral mijn “sprankel” in het leven terug moet vinden, zodat ik weer lekker mag genieten!

Mijn basis
En dat genieten, dat doe ik vooral door te doen wat ik het liefste doe: schrijven, fotograferen en bloggen. Dat zijn dé dingen waar ik mijn ontspanning en vreugde vandaan haal. Dus dat wil ik in mijn vrije tijd toch weer meer gaan doen! Ik besef dat ik me te veel met de “maatschappelijke druk” heb laten meeslepen. Zo was ik begin januari begonnen aan een bijbaantje voor in het weekend, omdat ik aan mijn cv wilde werken, ervaring wilde opdoen en wilde sparen voor de toekomst…

Maar nu besef ik dat ik dat nog helemaal niet aankan. Het kost té veel energie, laat staan als ik volgende maand ook nog eens verder ga met studeren. Ik weet nu dat ik té graag wil en te snel mijn toekomst wil uitstippelen en dat moet ik gewoon niet doen. Ik keer daarom weer even terug naar mijn basis: het geloof. Mijn geloof heeft me de afgelopen tijd veel houvast gegeven. Een maand geleden kwam er ook een abrupt einde aan mijn relatie, ook dat speelde dus mee met dat onrustige gevoel.

‘Hier en nu’
Ik weet niet of het ooit nog goed komt met de relatie, maar ik kan dat gelukkig steeds meer loslaten, aan God overlaten. Ik vertrouw erop dat er nog een prachtige toekomst voor me ligt. Mijn geloof leert me ook dat ik in het ‘hier en nu’ moet leven en me geen zorgen hoef te maken over de toekomst: alles komt op het moment dat ik het nodig heb. Ik weet daarbij zeker dat als ik over een langere tijd terugkijk, dat ik zal zien dat ik een nog sterkere vrouw ben geworden.

Ik geloof namelijk dat er echt nog wel een tijd komt dat ik een baan vind, weer een leuke man ontmoet en in de vorm van “huisje, boompje, beestje” mag leven. Het is allemaal mogelijk, zolang ik daarop vertrouw. En halloooo, ik ben nog maar 22 jaar! Ja, ik heb al heel wat meegemaakt… en dat maakt het in de praktijk echt niet net zo makkelijk als dat ik het zeg, dat besef ik ook dondersgoed. Toch ga ik de strijd weer aan, want ik laat alle narigheid niet winnen.

“Thuis”
Ik kan dus vertellen dat ik zeker ook weer naar de positieve dingen in mijn leven kijk. Zo heb ik écht weer zin om verder te gaan met mijn blog en te fotograferen in de natuur. Ik heb daarnaast ook weer beter contact met vriendinnen en familie, waar ik zeer dankbaar voor ben. Ook kreeg ik het op mijn hart om naar een bepaalde kerk in het centrum van Rotterdam te gaan, daar voelde ik me vanaf het eerste moment al meteen “thuis”.

Ik woon nu ook weer op kamers in Ede, maar op de een of andere manier kan en zal ik me daar nooit “thuis” voelen. De twijfel hangt dus een beetje of ik binnenkort al terug verhuis naar Rotterdam én weer heen en weer ga reizen voor mijn studie… óf dat ik doordeweeks op kamers blijf en in het weekend ga genieten in Rotterdam. Ik geloof namelijk dat in en/of rondom Rotterdam mijn “thuis”, mijn basis ligt, omdat mijn verstand, hart en gevoel dat zegt. Daarom wil ik daar ook een stageplek zoeken voor na de zomervakantie.

Dankbaar
Maar ik ga dus wel verder met bloggen, zoals ik altijd met plezier heb gedaan! Ik heb het daarbij op mijn hart gekregen om meer over mijn geloof te delen. Misschien dat ik daarom af en toe een blogpost zal publiceren ter getuigenis, inspiratie of bemoediging van het christelijke geloof. Iedereen mag zich vrij voelen dit te lezen, maar voel je als mijn lezer ook vrij om dit te laten voor wat het is.

De komende tijd zal ik niet meer zulke persoonlijke blogposts publiceren. Ik wil eerst weer helemaal lekker in mijn vel zitten. Maar jullie kunnen wel weer foto’s, leuke verslagjes, inspirerende of motiverende blogposts, berichten over “knus geluk”, en nog meer verwachten! Misschien dat ik niet zo actief op sociale media meer ben als eerst, maar daar zal ik voor mezelf de komende tijd nog een balans in moeten vinden.

Door mijn geloof weet ik dat het oké is om even niet oké te zijn, zolang ik vervolgens de strijd, de moeilijkheden in mijn leven aanga. Ik ben wel enorm dankbaar voor alle positieve dingen die tijdens die moeilijke periodes altijd weer in mijn leven komen. En zó kan ik narigheid uiteindelijk altijd weer loslaten, want ik weet ook: Zolang ik vasthoud aan het oude, vertraag ik God’s plan voor de toekomst.

Liefs,